Tlenoterapia hiperbaryczna ma istotne znaczenie w leczeniu chorób układu kostno-stawowego, między innymi w:
- Urazach sportowych
W sporcie wyczynowym, jak i rekreacyjnym często dochodzi do uszkodzeń tkanek miękkich. Zastosowanie hiperbarii tlenowej powoduje znaczne skrócenie czasu powrotu do pełnej sprawności ruchowej. Polecana jest wyczynowym sportowcom z urazami mięśniowymi kończyn dolnych powstałymi w trakcie zawodów lekkoatletycznych, uprawiania piłki nożnej, hokeja i innych dyscyplin sportowych.
- Osteochondrozie
U pacjentów z nasilonymi dolegliwościami neurologicznymi w przebiegu osteochondrozy, szczególnie w połączeniu z leczeniem chirurgicznym, w przypadku braku odpowiedzi na leczenie konwencjonalne kuracja HBOT ma wysoko skuteczne wyniki leczenia.
- Zapaleniu kości
Zwiększenie ilości tlenu rozpuszczonego fizycznie w osoczu i poprawa przepływu krwi w uszkodzonych kończynach. W konsekwencji tego, wzrost ciśnienia tlenu w kościach i otaczających je tkankach miękkich prowadzi do pobudzenia aktywności makrofagów i fibroblastów- budulców tkanek kostnych oraz nasila angiogenezę- odbudowę naczyń krwionośnych, co powoduje ustępowanie stanu zapalnego i przyspieszenie procesu gojenia.
Ponadto, hiperbaria tlenowa wykazuje efekt bakteriobójczy, zwłaszcza w przypadku bakterii beztlenowych stanowiących częsty czynnik etiologiczny pourazowych zakażeń kości.
Jedną z metod terapeutycznych stosowanych w ortopedii w leczeniu złamań otwartych kości długich jest technika Ilizarova. Ciężkim złamania towarzyszy różny stopień niedokrwienia oraz współistniejące urazy tkanek miękkich. Zastosowanie hiperbarii tlenowej przyspiesza zrost uszkodzonej kości oraz wpływa korzystnie na mikrokrążenie w okolicy rany pourazowej.
Fibromialgii
Fibromialgia to zespół chorobowy, który charakteryzuje się długotrwałym, uciążliwym, wieloogniskowym bólem tkanek miękkich o nieznanej etiologii. Po zastosowaniu hiperbarii tlenowej istotnie zmniejsza się liczba bolesnych punktów uciskowych oraz znamiennie podwyższa się próg bólowy. Źródło: Sieroń Aleksander, Cieślar Grzegorz (red.) Zarys medycyny hiperbarycznej, 2006